Knuffels voor Indonesië

Op mijn oproepje voor knuffels voor Indonesië zijn al veel leuke reacties gekomen. Geweldig dat zo velen dit goede doel willen steunen.
Alvast mijn hartelijke dank daarvoor.

Ik ben intussen ook weer verder gegaan met het maken van de knuffels. Als je eenmaal begint, kun je gewoon niet stoppen. Het is ook erg leuk om de goede kleuren voor de kleertjes bij elkaar te zoeken. Net als met het maken van een quilt ben ik aan het wikken en wegen. Dit kleurtje geel is het net niet. Kijken of ik toch nog een ander lapje geel kan vinden, dat er net iets beter bij past. En dan heb je dat gevonden, maar dan is het weer te klein. Maar uiteindelijk vind je toch de goede combinatie.
Ik denk dat menigeen dat wel zal herkennen.


Iedereen alvast een fijn weekend met hopelijk iets meer zon dan vandaag.

Knuffels voor Indonesië

Toen ik aan het opruimen was, kwam ik twee half afgemaakte knuffels tegen. Deze heb ik uit de kast gehaald en afgemaakt. Ik vond dit weer zo'n leuk werk, dat ik er meteen nog een paar heb gemaakt. Ik heb ze altijd gemaakt als kraamcadeautje, maar tijdens het maken dacht ik "kan ik niet wat knuffels voor het goede doel maken". Toen moest ik meteen aan mijn collega Maria denken.

De zwager van Maria is enige jaren geleden op brute wijze van het leven beroofd. De familie komt uit Indonesië en hij had altijd een droom dat zoveel mogelijk kinderen in Indonesië onderwijs kunnen volgen. Ter nagedachtenis aan hun broer/zwager heeft zijn familie een stichting opgericht om zijn droom te laten uitkomen. De stichting ondersteunt en financiert verschillende onderwijsprojecten in Indonesië. Zij werkt daarbij nauw samen met plaatselijke organisaties. De stichting ondersteunt niet alleen het onderwijs, maar zorgt er ook voor dat de gebouwen worden opgeknapt. Half juni gaat Maria met een aantal broers en zussen naar Jakarta om nieuwe toiletten te plaatsen. Meer informatie over de projecten vind je op http://www.ronsdroom.nl/.

Ik heb Maria gevraagd of zij het leuk vond om wat knuffels voor de kinderen mee te nemen. Haar antwoord was meteen: "Heel graag, want de kinderen hebben geen knuffels, niet iets voor hunzelf".

En dan ga je verder denken: "wat als ik een oproepje plaats of er andere mensen zijn die willen meedoen". Haar antwoord: "Dat zou helemaal gaaf zijn". 

Na deze lange inleiding nu mijn vraag:

Willen jullie meehelpen met knuffels maken voor de scholen in Indonesië. Grote knuffels, kleine knuffels, gebreid, gehaakt, van stof. Alles is van harte welkom. Als jullie willen meedoen, zouden jullie wel de knuffels naar mij moeten opsturen. Als het niet al te ver weg is van Delft, kan ik ze ook komen halen. Ik werk echter ook nog en heb niet heel veel tijd over. Ik hoop dat dit niet een te groot obstakel is. De knuffels moeten voor 7 juni bij mij zijn, omdat de familie half juni naar Indonesië gaat.

Als jullie willen meehelpen, willen jullie dan mailen naar tankie44@gmail.com. Dan zal ik mijn adres doorgeven, waarnaar jullie de knuffels kunnen opsturen. 

Namens stichting Rons droom,

Terima kasih (dank je wel) 

Patroon knuffelbeestje

Net de verjaardag van mijn man gevierd. Wij hadden een huis vol: onze ouders en onze twee zoons met hun vriendinnetjes. Een beetje een chaos, maar een gezellige chaos. 
Mijn moeder had een heerlijke walnotentaart gemaakt. Iets minder goed dan de muffins, maar voor een keer wel heel lekker.
Na de lunch nog naar het hockeyveld geweest. Onze jongste moest hockeyen. Hij is 22, maar vindt het nog steeds leuk als we komen kijken. Helaas heeft hij verloren. Ze speelden ook niet erg best. Zou dat komen door een uur minder slapen? En heerlijk zo in het zonnetje. Dat is goed toeven op de zondagmiddag.


Zoals eerder aangegeven, zou ik een patroon en werkwijze van het knuffelbeestje maken. Dat is nu af. Van iedere stap heb ik foto's gemaakt.
Je kunt hier klikken.

Gezonde muffins

Mijn man en oudste zoon hebben beiden diabetes type I en dat betekent opletten met wat je eet. Tegenwoordig is alles veel minder streng dan vroeger en mag je in principe alles eten, maar je moet toch altijd de balans vinden tussen eten, bewegen en insuline.


Het is belangrijk je in voeding te verdiepen en met name welke voedingswaarde producten hebben. Dit helpt om beter met de diabetes om te gaan, maar ook voor niet-diabeten is het goed om bewust te eten. In ons gezin is het een manier van leven geworden. Je moet vooral wennen aan een andere smaak, maar als je er eenmaal aan gewend bent, vind je die roomsoes eigenlijk helemaal niet lekker meer. 


Regelmatig bak ik muffins, die een stuk gezonder zijn dan de gekochte exemplaren. Ze bevatten geen toegevoegd suiker of vet. Ik maak gebruik van de zoetheid die de ingrediënten van nature hebben.

Het recept is voor 18 muffins en kun je hier vinden. 


Eén muffin bevat circa 100 calorieën en 15 g koolhydraten. 
Deze waarden heb ik zelf uitgerekend op basis van tabellen van het voedingscentrum en voedingswaardetabel. 


Geniet er van!

Miniaturen

Op mijn blog staat quilten - borduren - miniaturen, maar tot nu toe had ik nog niet veel van mijn miniaturen laten zien. 


Aan de linkerkant kun je de foto's aanklikken en kun je mijn verzameling zien.


Deze miniaturen voor het poppenhuis heb ik al lang geleden gemaakt. Dat is vooral te zien bij de verpakkingen, want deze verpakkingen zijn al lang vervangen door een modernere vormgeving en sommige producten zijn niet eens meer te koop. 
Deze verpakkingen heb ik uit elkaar gehaald, gescand, verkleind en weer in elkaar gevouwen.


Ik heb ook heel wat groente, fruit en koekjes van fimo gemaakt. 


Tegenwoordig borduur ik vooral tapijtjes voor het poppenhuis. Deze staan apart onder 'borduren'. 

Knuffel

Is het geen knuffeltje?

Jaren geleden heb ik deze knuffeltjes veel gemaakt als kraamcadeautje. Bij het opruimen van mijn kasten vond ik het patroon weer. Het patroon heeft in de Ariadne gestaan, geloof ik. 
En het begon weer te kriebelen. Ik wilde het katje weer maken. Maar een probleempje. Ik had wel de patroondelen, maar niet de werkwijze bewaard. Ik heb ze zo vaak gemaakt, dat ik het kon dromen. Ik vond het waarschijnlijk niet nodig om de werkwijze te bewaren. Zo van "dat weet ik wel". 
Maar als je het dan weer oppakt, is het toch even lastig. Ik naai wel veel, maar gek genoeg was een blazer voor me zelf op dat moment gemakkelijker dan een pakje voor een knuffeltje.
Maar als je dan bezig bent, komt gaandeweg de herinnering terug en denk je "Oh ja, zo moet het".
Ik heb het katje gisteren afgemaakt. Het is gemaakt van badstof. Daarvoor heb ik een gastendoekje gebruikt. Geel was toch iets te fel voor in de toilet. 
Je kunt het ook van fleece maken. Dan mis je echter wel de leuke structuur van het badstof. 
Aan de andere kant is het juist door de lusjes van de badstof lastig om de oogjes en het neusje goed te borduren.
Ik ben nu ook bezig om op te schrijven hoe het gemaakt moet worden. Een ezel stoot .... enz. Dat is trouwens nog best lastig. Als het patroon klaar is, zal ik het op mijn blog zetten.

Quiltframe deel 4

De afgelopen dagen was ik zo moe als ik uit mijn werk kwam, dat ik niet tot veel kwam. Zou er iets in de lucht hangen? 
Maar ik heb toch wel iets gedaan. Mijn nieuwe droomdekentje is af. Helemaal op mijn nieuwe quiltframe gequilt. Ik heb gelijk ook maar de bies eraan gezet. Nu is de quilt echt helemaal af.

Het is toch wel een aparte techniek. Voor een eerste keer vind ik het niet slecht gedaan (niet al te kritisch kijken). Ik moet erg wennen aan de beweging, het tekenen met de naaimachine. Het is lastig de snelheid te bepalen. Als je te langzaam gaat, krijg je te kleine steekjes. Maar dan gaat het even goed en heb je de neiging sneller te gaan. Als je dan te snel gaat, worden de steken weer te groot. En je moet het eigenlijk ook niet doen als je moe bent, want dan is je concentratie niet op z'n best.


Waar ik ook wel tegenaan liep, is de beperking van de naaimachine zelf. Ik bedoel daarmee de ruimte tussen machine en naald. Die is er en kun je niet groter maken. Dit heeft invloed op de soort motieven die je gaat quilten en ook de manier waarop. Je moet op een andere manier het quilten benaderen. Ik had bloemmotieven getekend, die je met de hand gemakkelijk kunt quilten. Met de naaimachine moest ik dit echter in tweeën doen, omdat de naald niet zover reikte.


Maar oefening baart kunst, luidt het gezegde. Zoals ik al eerder meldde, heb ik nu wel het gevoel dat ik met veel oefenen er grip op krijg. Dat had ik niet met het quilten met de naaimachine op de oude manier (aan tafel). 



Zoals met veel dingen zijn er voor- en nadelen. Voor mij zijn de voordelen groter dan de nadelen. Het belangrijkste is toch wel dat ik minder pijn in mijn handen krijg. En het gaat ook lekker snel. In twee dagen is de quilt gequilt. Natuurlijk nog met eenvoudige motieven, maar toch. Ik heb nog een paar tops liggen, maar deze ga ik nu echt afmaken.

Quiltframe deel 3

Tijd voor deel 3 van mijn quiltframe.


De achterkant en de tussenvulling heb ik geknipt en op elkaar gelegd met de top erop. 
Aan één kant moet je de drie lagen op elkaar rijgen.
Ik ben gewend om de achterkant en de tussenvulling groter te knippen dan de top, maar je moet de drie lagen precies parellel aan de buizen op de eerste strook stof rijgen.
Het handigste is om voor de stroken stof met een streeppatroon te gebruiken,  zodat je de drie lagen langs een streep kan rijgen, maar die had ik niet.
Daarom heb ik hulplijnen op de stof getekend. 
Als je de achterkant en tussenvulling groter maakt dan de top, kun je de hulplijnen niet zien. 
Dat weet ik dus voor de volgende keer.
Ik heb de achterkant en vulling aan de kant waarop ze op elkaar geregen zijn, gelijk geknipt aan de top.

En op de eerste strook stof geregen.

Het loopt toch redelijk gelijk met de blauwe sterretjes.

Vervolgens heb ik alleen de top op de middelste strook stof rijgen.

Ook weer precies op de hulplijn parellel aan de buis.

En daarna heb ik de achterkant van de quilt aan de achterste strook stof rijgen.

Ook de achterkant had ik eigenlijk op de goede afmeting moeten knippen, zodat ik deze op de hulplijn kon rijgen.

Ik had dan alles wat ik al geregen had, moeten loshalen.

Dat heb ik dus niet gedaan.

Ik heb de achterkant dus een beetje op de gok geregen, maar ik geloof dat het toch aardig gelukt is.

De tussenvulling blijft los liggen.

Deze wordt automatisch meegenomen als je de top en achterkant gaat spannen.

Dit spannen doe je heel geleidelijk.

Je draait eerst aan de voorste buis, totdat de drie lagen die je aan de strook stof hebt geregen, strak komt te liggen.

Vervolgens draai je afwisselend aan de middelste en achterste buis om alle lagen goed op spanning te krijgen.

Aan één kant van de buizen zit een stervormig onderdeel met een dwarslatje, een zogenaamd ratelsysteem.

Als je de buizen draait, valt dat latje steeds in een holletje van de ster en zal niet losschieten.

Aan weerszijde van het frame zitten elastieken om ook de zijkanten te kunnen spannen.

Toen moest natuurlijk mijn naaimachine nog op het plateau gezet worden.

Daarvoor moest ik de voorste buis omhoog schuiven, zodat ik de naaimachine als het ware over de buis kan halen.

Dat is lastig, maar ook hiervoor geldt als je het een paar keer doet, weet je wat de handigste manier is.

En de naaimachine staat, klaar voor gebruik.

Gelukkig is het snoer naar het stopcontact lang genoeg.

En nu het 'moment supreme': de eerste quiltsteken.

Tot mijn verbazing ging het eigenlijk direct boven verwachting.

Het kost helemaal geen kracht om de naaimachine te bewegen.

Je moet wel wennen aan de beweging zelf.

Eigenlijk is het tekenen met de naaimachine in plaats van met een potlood.

En je moet vooral niet te snel bewegen, want dan worden de steken te groot. 

Maar al met al vind ik het aardig gelukt voor de eerste keer.

De onderste foto is moeilijk te zien, maar dat is mijn eerste poging om een echt bloemetje te maken.

In de grote witte vlakken heb ik motieven getekend.

Ik ben benieuwd hoe die gaan uitpakken.

Conclusie tot nu toe: Absoluut het einde. 

Het gaat zowel gemakkelijker om de naaimachine te bewegen in plaats van de quilt.

Nu heb ik ook het gevoel dat ik die mooie motieven kan quilten.

Dat gevoel had ik met de oude manier zeker niet.

Quiltframe deel 2

Oké, deel 2 van mijn quiltframe.

Het frame staat. 

Op de plank op de twee buizen komt de naaimachine te staan. De onderste plank zorgt ervoor dat de naaimachine parallel aan de buizen kan schuiven. 
De bovenste plank schuift naar voren en naar achteren.
Dit systeem heet een kruistafel en wordt veel in de bouw gebruikt om bijvoorbeeld sleuven te frezen. 
Door de combinatie van horizontaal en verticaal bewegen kun je cirkels of ovalen maken en alles daar tussen in.


Je ziet op de grond nog drie buizen liggen. 
Aan deze buizen moest ik stroken stof bevestigen. 
Een precies werkje, want de stroken moeten wel recht aan de buizen geplakt worden.
Eerst de stof stukje voor stukje aan de buis vastplakken met stukjes 5 cm breed plakband.
Toen de stof helemaal vast zat, heb ik nog een reep plakband over de gehele lengte van de buis over stof en buis vastgeplakt.

En dat moest ik nog twee keer doen.

Maar nu zijn alle drie de buizen met stof beplakt.

Aan deze stroken moet je dan de quilt rijgen.
Hoe dat moet, moet ik nog uitvogelen, want er zit een bepaalde volgorde in.


Nu ga ik eerst de stof voor de achterkant en de tussenvulling knippen.


Wordt vervolgd.

Blij, blij, superblij

Vandaag ben ik naar Almere geweest en heb daar mijn quiltframe opgehaald. Hij is gemaakt door John Meeuwisse van Meeuw Meubel (een beetje reclame maken). 


Zo ziet het frame eruit.

Nou ja, bijna. Ik moet het nog in elkaar zetten. Maar het is net een Ikea bouwpakket. Ik heb de handleiding erbij gekregen en deze is een stuk duidelijker dan van Ikea. Hij is binnen 10 minuten in elkaar en ook weer uit elkaar te halen.


Dus dat ga ik vanavond doen. Er wordt gewoon niet gekookt vanavond. 


Ik heb het frame gekregen van mijn lieve moeder ter gelegenheid van mijn tweede verjaardag, vroege moederdag, van de paashaas, sinterklaas die al vroeg in het land is, de kerstman die nog niet weg is. Voor haar allemaal heel goede redenen om zomaar een cadeautje te geven. Lief hè.


Ik ben natuurlijk meteen even via mijn ouders naar huis gereden. Ze moesten het doen met de spullen in de auto, maar ze komen snel kijken hoe het staat en hoe het werkt natuurlijk.


Het is niet een frame voor een longarm. Ik kan gewoon mijn eigen naaimachine gebruiken. In plaats van dat je de quilt onder de naaimachine beweegt, beweeg je de naaimachine over de quilt. Dan hoef je niet zo te sjorren met grote quilts. Zo iets als gordijnen naaien, dat is ook zo'n gedoe. En die hoef je zelfs alleen maar recht te naaien.


Ik weet niet hoe mensen zulke mooie free motion quiltpatronen met de gewone naaimachine kunnen maken, maar ik krijg het niet voor elkaar. Die quilt valt constant. Maar dat moet nu een eitje worden. Hoewel, toch wel flink oefenen denk ik.


Het is trouwens ook als quiltframe voor handquilten te gebruiken. Dan kan je hem wat schuin zetten, zodat je er gemakkelijk bij kunt.


Nou op naar de montage. Wordt vervolgd.

Vlinderquilt

Vandaag ben ik begonnen met mijn tweede vlinderquilt voor de droomdekentjes.  Of eigenlijk verder gegaan.


Met engels patchwork heb ik 40 vlindertjes gemaakt. Van 20 heb ik al een droomdekentje gemaakt. Nu zijn de andere 20 aan de beurt.


In de eerste quilt heb ik de vlindertjes met de hand geappliqueerd. De rest van de quilt is met de machine in elkaar genaaid. Ik was aan het dubben of ik ze voor deze quilt met de naaimachine zou appliqueren. Daarvoor heb ik een klein proeflapje gemaakt, maar ik vond het toch niet zo mooi. 

Dus ik heb besloten ze toch weer met de hand te appliqueren. 

De top is klaar

De top van droomdekentje beertjes is klaar.

De processtappen heb ik bijgewerkt in het dossier droomdekentje beertjes.

Op mijn website staat onder handigheidjes een artikel over een grote strijkplank (big board) met een link voor een beschrijving hoe deze te maken is.

Ik heb van mijn eigen big board foto's gemaakt met de beertjesquilt in de lengte erop. De lengte van de quilt is 150 cm. Met de big board kun je gemakkelijk zo'n grote quilt strijken. Je hoeft minder de stof te verschuiven en je zit ook niet met de 'punt' van de strijkplank.

De big board ligt los op de strijkplank en wordt op zijn plaats gehouden door de latjes aan de onderkant (zie rechterfoto). 

Hij is gemaakt van triplex. Overtrokken met molton, dat ik aan de onderkant heb vastgeniet met een nietpistool. Vervolgens daarover canvas getrokken en vastgeniet.

Als je hem niet meer nodig hebt, til je hem eraf en zet hem tegen de muur of in mijn geval tegen de reling van het trapgat.

 

Eindelijk af

Even de beertjesquilt aan de kant gelegd. Ik moest namelijk nog een broek zomen. Dat heb ik nu eindelijk gedaan. Een werkje van niks natuurlijk, maar je moet er even voor gaan zitten.
Nu dat gebeurd is, kan ik weer met een gerust hart naar mijn beertjes.

Beetje pijn

Mijn droomdekentjes zijn opgehaald. Dat is natuurlijk wel de bedoeling, maar het doet toch een beetje pijn. Ik ben hard op weg naar een nieuwe verzameling. Dat wordt dan later weer afscheid nemen.
Ze waren er in ieder geval heel blij mee. De aanvragen gaan heel hard, dus ze kunnen elk dekentje gebruiken.

En nu de kruispunten precies naaien

Tussen de bedrijven door ben ik nog even doorgegaan met mijn droomdekentje. 
Ik moest de twee halve blokken tot één blok naaien. In het midden komen de naden bij elkaar en deze moeten natuurlijk netjes aansluiten.
Ik hoop dat de foto's duidelijk genoeg zijn.

Twee halve blokken. Bij de rode vierkantjes komen de naden bij elkaar.

Je steekt een speld rechtop in de naad. Zorg ervoor dat hij aan de achterkant ook precies tussen de twee stofhelften komt.

Vervolgens speld je de naadtoeslagen aan weerzijde van de speld vast.

Je haalt de rechtopstaande speld eruit en je naait de naad over de spelden heen. Hierbij moet je de naaimachine misschien een beetje helpen.

En je hebt een prachtig kruispunt met alle naadjes mooi op elkaar.

Het blok, waarvan ik er nog 19 moet maken.

Droomdekentjes

Ik ben bezig met een nieuw droomdekentje volgens de disappearing 9-patch methode. De basisstof is kleine beertjes.
Dit is de eerste foto van een hele serie. De rest staat onder werk in uitvoering (quilts).

Nieuw

Jawel, ook ik heb een weblog gemaakt.
Ik heb al een website, maar dat is meer voor de werkstukken, die al af zijn. Ik vind het echter ook leuk om te laten zien waarmee ik bezig ben en daarvoor is een weblog meer geschikt.