Weer een stukje verder

Mijn borduurwerk schiet aardig op. Al het beige vlakken en de witte lijnen ertussen zijn gedaan. Nu nog een paar gele vlakjes en de kleine driehoeken. Deze worden roodbruin. Dan is het borduurwerk af, maar moet ik het nog afwerken.

Teddybearsforhelp

Toeval bestaat niet.


Zoals ik al eerder heb geschreven, maak ik knuffels voor Indonesië (St. Rons Droom) en heb ik ook al een aantal knuffelbeesten van anderen gekregen.
Onlangs ben ik via mijn werk in contact gekomen met de stichting Teddybearsforhelp. 


Teddybearsforhelp geeft kinderen wereldwijd een knuffelbeest. Ongeacht ras of afkomst. Een knuffel geeft geborgenheid en troost en je kunt je ermee verbinden. Goed werk? Help dan mee en lever je knuffels in. Je bijdrage geeft meerwaarde aan het leven van een kind. Je kunt ook steunen met een gift.

Ik heb de St. Rons Droom en de St. Teddybearsforhelp met elkaar in contact gebracht, zodat er nog meer knuffels naar Indonesië kunnen worden gestuurd. 


Kijk voor meer informatie op: www.teddybearsforhelp.nl en steun dit goede doel.

Borduurwerkje

De laatste tijd heb ik niet zo veel gequilt. Zoals bekend, ben ik op de knuffeltoer. Maar ook heb ik weer mijn borduurwerk opgepakt. Ik heb daarvoor een eigen hoekje in de woonkamer. Dan kan ik heerlijk borduren. Nu zeker, in het zonnetje achter het glas doe ik steekje voor steekje. 

Wat is dat ontspannend, maar aan de andere kant ook een beetje verslavend. Je komt op een gegeven moment in een flow. Dan borduur je maar door. "Nog even dat vlakje afmaken en dat draadje kan ik ook wel even opborduren". Toch maar even  een nieuw draadje aanhechten en daar ga je weer. Voordat je het weet, ben je een half uur en vele steekjes verder.

Het wordt een tapijtje op poppenhuisformaat. Het patroon heb ik gebaseerd op kussentjes die ik in Wenen heb gekocht. Het is gemaakt in de art deco stijl, één van mijn favoriete stijlen. Ik heb zelf het telpatroon gemaakt. Het wordt 22 x 15,5 cm en telt 41236 halve kruisjes. Ik heb nog even te gaan.

Ik wens iedereen een heel fijne Pasen. Niet te veel eieren eten, maar wel veel quilten en borduren. Kortom genieten.

Bee Driebergen

Gisteren voor het eerst naar de bee in Driebergen geweest. Het was reuze gezellig. Erg leuk om de dames, met wie je via de mail contact hebt, nu een keer in levende lijve te zien.
Bijna iedereen had een aantal quilts mee om te laten zien. Prachtige exemplaren en zo divers.
Helaas was ik niet zo gelukkig in het dobbelsteenspel en met de bingo, maar dat mocht de pret niet drukken. 
Ik was wel doodmoe toen ik  thuis was. Een hele dag praten is zeer vermoeiend, maar gelukkig kon ik met Mieke meerijden. En ik had zo veel salade gemaakt, dat we daarvan nog lekker konden eten. Zo uit de schaal op het bord en smullen maar.
Maar ik ging niet helemaal met lege handen naar huis, want twee dames hadden allerlei knuffels meegenomen, waarvoor mijn hartelijke dank. Deze gaan half juni naar Indonesië. 
Net even een foto gemaakt, waarbij ze gezellig naast elkaar op de bank zitten.

Knuffels voor Indonesië

Op mijn oproepje voor knuffels voor Indonesië zijn al veel leuke reacties gekomen. Geweldig dat zo velen dit goede doel willen steunen.
Alvast mijn hartelijke dank daarvoor.

Ik ben intussen ook weer verder gegaan met het maken van de knuffels. Als je eenmaal begint, kun je gewoon niet stoppen. Het is ook erg leuk om de goede kleuren voor de kleertjes bij elkaar te zoeken. Net als met het maken van een quilt ben ik aan het wikken en wegen. Dit kleurtje geel is het net niet. Kijken of ik toch nog een ander lapje geel kan vinden, dat er net iets beter bij past. En dan heb je dat gevonden, maar dan is het weer te klein. Maar uiteindelijk vind je toch de goede combinatie.
Ik denk dat menigeen dat wel zal herkennen.


Iedereen alvast een fijn weekend met hopelijk iets meer zon dan vandaag.

Knuffels voor Indonesië

Toen ik aan het opruimen was, kwam ik twee half afgemaakte knuffels tegen. Deze heb ik uit de kast gehaald en afgemaakt. Ik vond dit weer zo'n leuk werk, dat ik er meteen nog een paar heb gemaakt. Ik heb ze altijd gemaakt als kraamcadeautje, maar tijdens het maken dacht ik "kan ik niet wat knuffels voor het goede doel maken". Toen moest ik meteen aan mijn collega Maria denken.

De zwager van Maria is enige jaren geleden op brute wijze van het leven beroofd. De familie komt uit Indonesië en hij had altijd een droom dat zoveel mogelijk kinderen in Indonesië onderwijs kunnen volgen. Ter nagedachtenis aan hun broer/zwager heeft zijn familie een stichting opgericht om zijn droom te laten uitkomen. De stichting ondersteunt en financiert verschillende onderwijsprojecten in Indonesië. Zij werkt daarbij nauw samen met plaatselijke organisaties. De stichting ondersteunt niet alleen het onderwijs, maar zorgt er ook voor dat de gebouwen worden opgeknapt. Half juni gaat Maria met een aantal broers en zussen naar Jakarta om nieuwe toiletten te plaatsen. Meer informatie over de projecten vind je op http://www.ronsdroom.nl/.

Ik heb Maria gevraagd of zij het leuk vond om wat knuffels voor de kinderen mee te nemen. Haar antwoord was meteen: "Heel graag, want de kinderen hebben geen knuffels, niet iets voor hunzelf".

En dan ga je verder denken: "wat als ik een oproepje plaats of er andere mensen zijn die willen meedoen". Haar antwoord: "Dat zou helemaal gaaf zijn". 

Na deze lange inleiding nu mijn vraag:

Willen jullie meehelpen met knuffels maken voor de scholen in Indonesië. Grote knuffels, kleine knuffels, gebreid, gehaakt, van stof. Alles is van harte welkom. Als jullie willen meedoen, zouden jullie wel de knuffels naar mij moeten opsturen. Als het niet al te ver weg is van Delft, kan ik ze ook komen halen. Ik werk echter ook nog en heb niet heel veel tijd over. Ik hoop dat dit niet een te groot obstakel is. De knuffels moeten voor 7 juni bij mij zijn, omdat de familie half juni naar Indonesië gaat.

Als jullie willen meehelpen, willen jullie dan mailen naar tankie44@gmail.com. Dan zal ik mijn adres doorgeven, waarnaar jullie de knuffels kunnen opsturen. 

Namens stichting Rons droom,

Terima kasih (dank je wel) 

Patroon knuffelbeestje

Net de verjaardag van mijn man gevierd. Wij hadden een huis vol: onze ouders en onze twee zoons met hun vriendinnetjes. Een beetje een chaos, maar een gezellige chaos. 
Mijn moeder had een heerlijke walnotentaart gemaakt. Iets minder goed dan de muffins, maar voor een keer wel heel lekker.
Na de lunch nog naar het hockeyveld geweest. Onze jongste moest hockeyen. Hij is 22, maar vindt het nog steeds leuk als we komen kijken. Helaas heeft hij verloren. Ze speelden ook niet erg best. Zou dat komen door een uur minder slapen? En heerlijk zo in het zonnetje. Dat is goed toeven op de zondagmiddag.


Zoals eerder aangegeven, zou ik een patroon en werkwijze van het knuffelbeestje maken. Dat is nu af. Van iedere stap heb ik foto's gemaakt.
Je kunt hier klikken.